Koorts en ziek in de opvang: hoe pak je het als ouder(s) aan?

Adinda is mama van Nette (bijna 2). Ze werkt als verpleegkundige in een ziekenhuis en papa Mats werkt bij de politie. Nette wisselt de groepsopvang af met dagen bij de grootouders. 
Laura en Matthias werken allebei voltijds en wonen in Merelbeke. Ze hebben 2 kindjes: Thomas (5) en Julie (2). Julie gaat naar de onthaalmoeder en gaat in januari voor het eerst naar school.
Eveline en Sven werken allebei voltijds en hebben 2 zoontjes: Mathis (2,5 jaar) zit in het instapklasje en Loïc (3 maanden) gaat sinds kort naar groepsopvang Kiddo.

Adinda: Als Nette 38 °C heeft en de opvang ongerust is, bellen ze me meteen en bekijken we om Nette zo snel mogelijk op te halen. De opvang geeft enkel medicatie met toestemming van de ouders.

Laura: Als we merken dat Julie koorts heeft en zich niet goed voelt, houden we ze thuis. Als ze lichte verhoging heeft, maar ze is wel nog alert en vrolijk, dan stemmen we af met onze onthaalouder. Onze onthaalouder heeft zelf heel veel ervaring en adviseert ons hier ook altijd goed in.

Eveline: Mathis maakt heel snel hoge koorts. Als hij 38 °C heeft, merk je nog niets aan hem. In de opvang meten ze gelukkig niet constant de lichaamstemperatuur van de kindjes. Als Mathis warm aanvoelt of futloos is, gaan ze wel na of hij koorts heeft. Als dat het geval is, bellen ze me op om te vragen of ze een koortswerend middel mogen geven. De kinderbegeleiders informeren me dan ook over zijn toestand: speelt hij of is hij duidelijk niet in zijn haak? Ze zijn flexibel in hun vraag om hem op te halen. Als hij nog goed functioneert in de groep, laten ze de keuze eerder bij mij. Ook als ik niet direct kan vertrekken, maken ze daar geen probleem van. Als hij ziek is, haal ik hem liefst zelf af om te zien wat er aan de hand is. Ik heb hem dan ook liever bij mij om in te schatten hoe hij zich voelt en of het nodig is bij de dokter langs te gaan.

Laura: Ik ben zelfstandig therapeut dus als ik onverwacht moet thuisblijven, dan moet ik patiënten afzeggen. Als Matthias thuis aan het werk is, kan hij ze ook wel even opvangen.

Eveline: Zowel Sven als ik hebben een werkgever die begripvol is. Ik woon vlakbij mijn werk en kan meestal snel mijn zoon gaan ophalen als het nodig is. Ik check dan eerst mijn agenda en maak afspraken met mijn collega’s. Taken die ter plaatse moeten gebeuren, draag ik over of verplaats ze als ze uitgesteld kunnen worden. Nadien werk ik verder van thuis uit. Ik probeer dan goed bereikbaar te zijn om alles te kunnen afhandelen. Ik moet dus meestal geen verlof opnemen om voor mijn ziek kind te zorgen. De eerste dag vang ik mijn zoontje zelf op, meestal slaapt hij dan toch meer of ziekt hij uit op de sofa. Vanaf de volgende dag springen de grootouders meestal in. Gelukkig kunnen we op hen rekenen. Ik kan me inbeelden dat het heel moeilijk is om je werksituatie te regelen als je geen netwerk hebt om op terug te vallen. Meerdere dagen thuiswerken met een jengelende peuter op de achtergrond is helemaal niet zo evident.   

Adinda: Mijn verantwoordelijke heeft ook jonge kindjes en dat helpt. (lacht) Ze gaat dan op zoek naar vervanging bij het mobiel team. Nette wordt vaak ’s nachts al ziek en dan verwittig ik zo snel mogelijk. We werken allebei in shiften, dus het vergt heel wat puzzelwerk en hulp van de grootouders om een ziek kindje op te vangen. Als Nette ziek werd tijdens de strengere coronaregels nam ik sociaal verlof met een doktersbriefje, omdat ik ze dan niet bij de grootouders kon brengen. Vroeger hadden we soms samen de avondshift of werkten we allebei in het weekend en dat werd veel te moeilijk. Sinds kort ben ik overgeschakeld naar een halftijds uurrooster en volg ik een opleiding ‘medische pedicure’ om meer thuis te zijn voor Nette. 
 

Laura: Als we merken dat Julie koorts heeft en zich niet goed voelt, houden we haar thuis. Heeft ze lichte koorts, maar is ze wel alert en voelt ze zich goed dan stemmen we af met onze onthaalouder. Als er meerdere kindjes een beetje ziek zijn en ze is niet de enige, dan mogen we ze meestal wel brengen. Moest zij het enige zieke kindje zijn, dan houden we ze uiteraard thuis. 

Eveline: Ik kijk naar zijn gedrag: heeft hij nog andere symptomen? Eet hij? Is hij suf? Ik bekijk het totaalplaatje om te beslissen of hij wel of niet naar de opvang kan gaan. Sinds de coronapandemie ben ik minder snel geneigd om hem naar de opvang te sturen als hij bepaalde ziektesymptomen heeft. Er is een duidelijke afspraak met het kinderdagverblijf dat je je kind niet mag brengen met koorts of niet snel een koortswerend middel mag geven en je kind toch afzetten. Als mijn zoontje niet kan gaan, vraag ik de grootouders om me uit de nood te helpen.

Adinda: Als ze geen koorts meer maakt, mag ze terugkomen. Als ze koorts heeft, moet ze sowieso de dag nadien ook nog thuisblijven. Dan is het meestal serieuzer en zijn het geen tandjes die doorbreken. Onze opvang heeft ook liever dat je naar de dokter gaat als een kindje ziek is.  

Laura: Wij kijken de dag zelf hoe ze zich voelt en we stemmen af met de onthaalouder. Onze onthaalouder is daar heel soepel in en houdt erg veel rekening met werkende ouders. Wij communiceren daar heel open over met haar en zitten eigenlijk altijd op dezelfde lijn. Het heeft nog nooit voor discussie gezorgd. 

Eveline: Ik ben niet zeker of daar geschreven richtlijnen over zijn in ons kinderdagverblijf. Persoonlijk vind ik dat mijn kind zeker een dag en een nacht koortsvrij moet zijn, voor hij terug naar de opvang kan. Uiteraard speelt ook zijn gedrag een rol.

1. Zoek op voorhand iemand waarvan je weet dat je die kan bellen om je kind op te halen. Of als ze al ziek zijn: dat je die persoon kan vragen om op je kind te passen, moest het erger worden. Ik ben momenteel zelf op zoek naar een vaste babysit waar ik op kan terugvallen. (Adinda)
2. Ik merk uit eigen ervaring en die van mijn patiënten dat een gezonde levensstijl, zowel bij de moeder als bij de kinderen, bijdraagt aan een beter immuunsysteem. (Laura)
3. Je mag er zeker van zijn dat je kind regelmatig ziek zal worden. Het lijkt me vooral belangrijk om vooraf na te denken over hoe je dit kan opvangen, zodat je niet overvallen wordt op het moment zelf. Als het kan, probeer dan een netwerk op te bouwen van mensen die kunnen inspringen. Bespreek dit ook vooraf met je partner, je werkgever, de kinderopvang, de grootouders, ... Zorg er ook voor dat je de nodige telefoonnummers van contactpersonen achter de hand hebt (bv. arts, netwerk, …), zodat je er niet meer moet naar zoeken als het zover is. (Eveline)