“Bij mij zal 't niet waar zijn"

Kristien Wollants, vriendin van Maarten Vancoillie (Qmusic), is mama van Leon (2) en Ella (5 maanden). Ze is logopediste, radiomaker en gekend van de podcast 'Radio Mama', een reeks over ouders van kleine kindjes zijn. 

Je bent kinderloos en tijdens een rustig uitstapje naar de supermarkt gooit een peuter zichzelf dramatisch op de grond. Hij krijgt geen snoepje. De tranen komen met liters tegelijk en de kleine jongen brult heel de winkel bij elkaar.

Het tafereel lijkt een beetje op een slechte auditie voor een toneelstuk. Voorbijgangers glimlachen en knikken begrijpend, maar in hun ogen blinkt een zweem van afkeuring. De mama schuifelt zenuwachtig en met een blos op de wangen naar de rayon met snoepjes en duwt het kind er eentje in de handjes. Ze geeft toe aan de madness. Dat was te denken.

Het kind huppelt vrolijk lachend achter zijn mama aan, het snoepje fier in zijn vuistje geklemd. Hij heeft gewonnen.

‘Bij mij zal ’t nie waar zijn!’ Steek je hand op als je dat nog nooit gezegd hebt in je leven. Ik dacht het wel…

Ook ik ging mijn kinderen consequent opvoeden. Drama niet toegelaten. Nee is nee. Hoe moeilijk kan het zijn, toch? Nog nooit in mijn leven ben ik zo fout geweest. Elke ‘bij mij zal ’t nie waar zijn’ komt als een boemerang in je gezicht terug zodra je zelf kinderen hebt. Geen televisie, niet te veel speelgoed. Geen overkill aan roze bij een meisje. En zéker geen babyspam op sociale media. Met hangende pootjes ben ik op al die puntjes teruggekomen. 

Kinderloze Kristien - die geen idee had hoe chill haar uitstapje naar de supermarkt toen was - zou haar neus ophalen voor huidige mama Kristien. Gelukkig kent Kinderloze Kristien er niets van. Ze weet niet dat de peuter die een supermarktcrisis krijgt eigenlijk niet geïnteresseerd is in dat snoepje, maar wel in verbinding met zijn mama. Ze weet niet dat hij een veel te vermoeiende dag in het kinderdagverblijf gehad heeft en zijn knetterende, verwarrende gevoelens nog niet kan controleren. Ze weet ook niet dat het helemaal niet erg is om af en toe eens toe te geven aan televisie of speelgoed, dat roze gewoon belachelijk schattig is bij een babymeisje en dat je voor elke foto die je post op sociale media er zeker 40 andere voor jezelf houdt.

Ze weet ook niet dat mama zijn tegelijk moeilijk en prachtig is. Dat je hart zich vult tot ver boven de fysieke grenzen. Dat je vaak bang bent om iets verkeerd te doen, dat je je elke dag minstens een keer schuldig voelt en dat je toch een geweldige mama bent. Als mijn kind een crisis krijgt in de supermarkt en ik kom Kinderloze Kristien tegen, zal ik begripvol naar haar knikken. ‘Het is oké, je zal wel zien.'