Stress aanpakken

Hieronder vind je een overzicht van de stressniveaus. Weet dat oranje en rood normaal zijn in opvoedsituaties met jonge kinderen. Zorg ervoor dat je er niet in blijft hangen en dat je de stress aanpakt, samen met anderen.

• Je hebt vertrouwen in jezelf. Je bent mild voor jezelf en je kinderen. Je relativeert. 
• Je kunt helder nadenken en flexibel omgaan met onverwachte situaties. 
• Je hebt zicht op hoe jij je voelt en hoe je kinderen zich voelen. 
• Je kunt de situatie aan. Je voelt je gesteund. 
• Je neemt de tijd om echt naar je kinderen te kijken en te luisteren.
• Je kunt genieten van interacties met je kinderen. 
• Je kunt zorgzaam en respectvol inspelen op wat je kinderen nodig hebben. 

• Welke activiteiten bezorgen je plezier?
• Welke activiteiten geven je vertrouwen in jezelf?
• In welke activiteiten ervaar je verbondenheid en keuzevrijheid?
• Wat geeft je rust?

• Welke zaken in je leven bezorgen je op dit moment stress? 
• Waarom ben je gestresseerd in sommige situaties? 

• Wat denk je op momenten die stressvol zijn? Wat zijn voor jou rustgevende gedachten?
• Welke lichaamssignalen vertellen je dat je stress hebt? Wat brengt je weer tot rust? 
• Sta stil bij stresserende momenten die uiteindelijk goed verliepen: wat deed je? Wat werkte? Doe meer van hetzelfde.

• Zoek een buddy (iemand bij wie je je goed voelt, zoals een partner, vriend, familielid, collega …) en weet bij wie je snel terechtkunt als het even niet lukt. 
• Praat met je buddy: wat zijn voor jullie stresserende momenten? Hoe gaan jullie daarmee om? Wat helpt?
• Breng je sociaal netwerk in kaart.
• Neem contact op met het lokaal team van Kind en Gezin.

• Je hebt een kort lontje. Je bent gevoelig, prikkelbaar en sneller boos. 
• Je hebt af en toe een soort mist in je hoofd die het moeilijk maakt om je te concentreren.
• Je hebt nu geen energie om het aan te pakken. Soms laat je het gewoon gebeuren. 
• Je hebt moeite om rustig te zijn of te worden. Je moet regelmatig zuchten.
• Het lukt je niet alleen. Je voelt je soms eenzaam. 
• Je hoort jezelf soms slecht spreken of denken over jezelf of over je kinderen. 
• Je merkt dat je te weinig tijd neemt om naar je kinderen te kijken en te luisteren.
• Je wordt onrustig als je met je kinderen bezig bent. 
• Het lukt je soms niet om in te spelen op wat je kinderen nodig hebben. Je weet vaak niet wat je moet doen.

• Zorg voor jezelf zoals je voor je kinderen zorgt.
• Zodra je lichaam tot rust gekomen is, krijgt ook je geest een rustsignaal.
• Doe activiteiten die je energie geven en haal energievreters weg (zie punt 1 en 2 bij het groene niveau).

• Voorzie voor jezelf micropauzes in je dagelijkse routine, zoals een kop koffie drinken terwijl je naar buiten kijkt, een boek of magazine lezen, een liedje opzetten en meezingen of dansen …
• Doe iets om de balans te herstellen en terug te verbinden met je kind. Speel bijvoorbeeld een spelletje, lees een verhaaltje voor, doe samen een dansje, zing samen een liedje … 

Accepteer dat het niet altijd van een leien dakje loopt. Wat jij ervaart, maakt iedereen wel eens mee.

Het is makkelijker om je stress te verminderen als iemand je hierbij helpt. 

• Spreek eens met je partner, vriend(in), collega, buurvrouw, buddy of andere contacten die rustmomenten kunnen inbouwen. 
• Laat anderen dingen doen die jou kunnen helpen, zoals even met je naar buiten gaan, een kop koffie brengen, muziek opzetten … 

Het belangrijkste is dat je een activiteit kiest die je leuk vindt. Laat alle energie los en geniet van de ontspanning. 

• Slaap en ademhalingstechnieken: een powernap, ademhalingsoefeningen …
• Sport en beweging: een dansje met de kinderen, even ter plaatse lopen, springen op de trampoline, een fikse wandeling met de buggy …
• Natuur en licht: buitenspelen, op tocht gaan met de kinderen, een wandeling in het bos …
• Fysiek contact: een massage, een warme aanraking, een stevige knuffel …
• Sociaal contact: samen lachen, samen puzzelen, een kop koffie drinken met je buddy … 
• Muziek: rustgevende of net wat stevigere muziek, neuriën, zingen uit volle borst …
• Creativiteit: schrijven, tekenen, knutselen, foto’s nemen … 

• Je hebt het niet meer in de hand. Elke prikkel is er een te veel. 
• Je hart raast in je borstkas en je ademhaling is gejaagd.
• Je bent bang om de controle te verliezen in het bijzijn van je kinderen.
• Je wil weglopen en verdwijnen uit de situatie.
• Je kunt niet meer helder nadenken en weet niet wat je moet doen.
• Je hebt geen energie om iets te doen. Je laat het gebeuren. Je reageert niet. 
• Je voelt je eenzaam en geïsoleerd. Je hebt het gevoel dat je er alleen voor staat. 
• Je weet niet wie je kan helpen. Je voelt je niet gesteund. 
• Je voelt dat iemand het nu van je moet overnemen. 
• De verbinding met je kinderen is weg. 
• Je bent niet meer met je kinderen bezig en speelt niet in op wat ze nodig hebben.
• Je hoort jezelf continu slecht spreken over jezelf en over je kinderen. 
• Je interpreteert de intenties van je kinderen als bewust en negatief. Ze doen dit om je te saboteren en je voor schut te zetten bij anderen. 

• Breng je kinderen in veiligheid.
• Doe een korte activiteit om te ontladen en fysiek te kalmeren. Het duurt maar even om alle stoffen die je lichaam ophitsen weer uit je lijf te krijgen. Kies iets dat werkt voor jou. Je vindt hier enkele voorbeelden:
  • Naar buiten gaan en diep in- en uitademen 
  • Springen
  • Huilen

• Bel je buddy, vertel wat er gebeurd is en vraag om onmiddellijk naar jou te komen. 
• Is er niemand meteen beschikbaar en heb je nood aan een gesprek? Bel naar Tele-Onthaal op het nummer 106.